Σύλλογος Νεοχωριτών Λέσβου ' Ο ΜΠΟΡΟΣ '

Μελίφθογγο

<div style="text-align: justify">
<div>
Τα πιο παλιά χρόνια η τέχνη των λαϊκών οργανοπαικτών μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, από πατέρα σε γιο, ή από το μάστορα-δάσκαλο στους νεότερους που έρχονταν κοντά του να μαθητεύσουν. Στις οικογενειακές κομπανίες κάποιες φορές ο πατέρας μάθαινε στο γιο σαντούρι για να παίξει εκείνος βιολί, ή κράταγε το σαντούρι και τον προέτρεπε να παίξει βιολί ή κάποιο άλλο σολιστικό όργανο ανάλογα με τις ανάγκες.
</div>
<div>
Όσοι ήθελαν να μάθουν κάποιο όργανο αλλά δεν είχαν την τύχη να είναι από μουσική οικογένεια, πήγαιναν να μαθητεύσουν κοντά στο φημισμένο μάστορα-δάσκαλο της περιοχής. Κάποιοι άλλοι προσπάθησαν μόνοι τους, χωρίς δάσκαλο. Άλλοι τα κατάφεραν και άλλοι όχι. Δεν υπήρχαν μέθοδοι διδασκαλίας και σε κάθε περίπτωση ο μαθητής προσπαθούσε να "κλέψει" απ' το δάσκαλο για να μάθει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Άλλαξαν όμως οι εποχές και οι οικογενειακές μουσικές κομπανίες λιγόστεψαν. Η μετάδοση της μουσικής γνώσης άλλαξε κι αυτή. Ιδρύθηκαν και λειτουργούν Ωδεία. Παράλληλα η μουσική διδάσκεται στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Δημιουργήθηκαν και λειτουργούν ειδικά μουσικά σχολεία που στόχο τους έχουν τη μουσική κατάρτιση των νέων.
</div>
<div>
Για τα όργανα της κλασικής μουσικής υπάρχει μέθοδος ή μέθοδοι, αλλά για τα περισσότερα όργανα της παραδοσιακής μας μουσικής, η διδασκαλία γίνεται χωρίς μέθοδο. Γνωρίζοντας τη χρησιμότητα της μεθόδου, συγκέντρωσα πληροφορίες που προέρχονται κυρίως απ' τη διδασκαλία και τις συμβουλές του δάσκαλου μου κ. Τάσου Διακογιώργη, απ' τις δικές μου εμπειρίες αλλά και τις μεθόδους των Ούγγρων και Ρουμάνων σαντουριέρηδων και συνέγραψα τούτο το βοήθημα-μέθοδο.
</div>
<div>
Αυτή η Μέθοδος για το Ελληνικό Σαντούρι προτείνει τρόπους και δοκιμασμένα συστήματα, που σκοπό έχουν να βοηθήσουν το μαθητή να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια ώστε να γίνει καλός χρήστης του ελληνικού σαντουριού. Πιο συγκεκριμένα, η μέθοδος για το σαντούρι προτείνει ασκήσεις που θα βοηθήσουν να μειωθεί η ανισότητα μεταξύ των δύο χεριών. Οι περισσότερες ασκήσεις έχουν τεχνικό χαρακτήρα.
</div>
<div>
Γνωρίζουμε ότι για να μάθει κάποιος παραδοσιακό σαντούρι θα πρέπει να ασχοληθεί και με τα δημοτικά μας τραγούδια. Τα πανηγύρια, δυστυχώς, στις μέρες μας σπανίζουν, αλλά κι αυτά που γίνονται δεν βοηθούν το νέο σαντουριέρη. Εμείς προτείνουμε απλές αλλά και σύνθετες ελληνικές παραδοσιακές μελωδίες. Είναι γραμμένες στο πεντάγραμμο και σε κάποιες απ' αυτές αναφέρεται η δισκογραφία, η γεωγραφική περιοχή, ο τρόπος συνοδείας, ο ρυθμός και άλλα στοιχεία. Αυτό δεν είναι αρκετό. Ο μαθητής πρέπει να ψάξει τη δισκογραφία και να ακούσει το ύφος που παίζεται ο κάθε σκοπός. Το άκουσμα έχει μεγάλη σημασία.
</div>
<div>
Για την ίδια μελωδία-σκοπό, υπάρχουν διαφορετικές εκτελέσεις. Κάθε ηχογράφηση - εκτέλεση περιέχει το προσωπικό ύφος του παίκτη ή της κομπανίας και δεν σημαίνει ότι η μία εκτέλεση είναι σωστή και η άλλη λάθος. Τις μελωδίες που προτείνω, δεν τις κατέγραψα από κάποια συγκεκριμένη ηχογράφηση. Έχουν το χαρακτήρα άσκησης. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
</div>
</div>

<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Next > End >>

Περιγραφή

Τα πιο παλιά χρόνια η τέχνη των λαϊκών οργανοπαικτών μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, από πατέρα σε γιο, ή από το μάστορα-δάσκαλο στους νεότερους που έρχονταν κοντά του να μαθητεύσουν. Στις οικογενειακές κομπανίες κάποιες φορές ο πατέρας μάθαινε στο γιο σαντούρι για να παίξει εκείνος βιολί, ή κράταγε το σαντούρι και τον προέτρεπε να παίξει βιολί ή κάποιο άλλο σολιστικό όργανο ανάλογα με τις ανάγκες.

Όσοι ήθελαν να μάθουν κάποιο όργανο αλλά δεν είχαν την τύχη να είναι από μουσική οικογένεια, πήγαιναν να μαθητεύσουν κοντά στο φημισμένο μάστορα-δάσκαλο της περιοχής. Κάποιοι άλλοι προσπάθησαν μόνοι τους, χωρίς δάσκαλο. Άλλοι τα κατάφεραν και άλλοι όχι. Δεν υπήρχαν μέθοδοι διδασκαλίας και σε κάθε περίπτωση ο μαθητής προσπαθούσε να "κλέψει" απ' το δάσκαλο για να μάθει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Άλλαξαν όμως οι εποχές και οι οικογενειακές μουσικές κομπανίες λιγόστεψαν. Η μετάδοση της μουσικής γνώσης άλλαξε κι αυτή. Ιδρύθηκαν και λειτουργούν Ωδεία. Παράλληλα η μουσική διδάσκεται στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Δημιουργήθηκαν και λειτουργούν ειδικά μουσικά σχολεία που στόχο τους έχουν τη μουσική κατάρτιση των νέων.

Για τα όργανα της κλασικής μουσικής υπάρχει μέθοδος ή μέθοδοι, αλλά για τα περισσότερα όργανα της παραδοσιακής μας μουσικής, η διδασκαλία γίνεται χωρίς μέθοδο. Γνωρίζοντας τη χρησιμότητα της μεθόδου, συγκέντρωσα πληροφορίες που προέρχονται κυρίως απ' τη διδασκαλία και τις συμβουλές του δάσκαλου μου κ. Τάσου Διακογιώργη, απ' τις δικές μου εμπειρίες αλλά και τις μεθόδους των Ούγγρων και Ρουμάνων σαντουριέρηδων και συνέγραψα τούτο το βοήθημα-μέθοδο.

Αυτή η Μέθοδος για το Ελληνικό Σαντούρι προτείνει τρόπους και δοκιμασμένα συστήματα, που σκοπό έχουν να βοηθήσουν το μαθητή να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια ώστε να γίνει καλός χρήστης του ελληνικού σαντουριού. Πιο συγκεκριμένα, η μέθοδος για το σαντούρι προτείνει ασκήσεις που θα βοηθήσουν να μειωθεί η ανισότητα μεταξύ των δύο χεριών. Οι περισσότερες ασκήσεις έχουν τεχνικό χαρακτήρα.

Γνωρίζουμε ότι για να μάθει κάποιος παραδοσιακό σαντούρι θα πρέπει να ασχοληθεί και με τα δημοτικά μας τραγούδια. Τα πανηγύρια, δυστυχώς, στις μέρες μας σπανίζουν, αλλά κι αυτά που γίνονται δεν βοηθούν το νέο σαντουριέρη. Εμείς προτείνουμε απλές αλλά και σύνθετες ελληνικές παραδοσιακές μελωδίες. Είναι γραμμένες στο πεντάγραμμο και σε κάποιες απ' αυτές αναφέρεται η δισκογραφία, η γεωγραφική περιοχή, ο τρόπος συνοδείας, ο ρυθμός και άλλα στοιχεία. Αυτό δεν είναι αρκετό. Ο μαθητής πρέπει να ψάξει τη δισκογραφία και να ακούσει το ύφος που παίζεται ο κάθε σκοπός. Το άκουσμα έχει μεγάλη σημασία.

Για την ίδια μελωδία-σκοπό, υπάρχουν διαφορετικές εκτελέσεις. Κάθε ηχογράφηση - εκτέλεση περιέχει το προσωπικό ύφος του παίκτη ή της κομπανίας και δεν σημαίνει ότι η μία εκτέλεση είναι σωστή και η άλλη λάθος. Τις μελωδίες που προτείνω, δεν τις κατέγραψα από κάποια συγκεκριμένη ηχογράφηση. Έχουν το χαρακτήρα άσκησης. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)