http://www.mporos.gr/neoxori

Γεννήθηκε στο Μπορό (Νεοχώρι) το 1911. Ένα από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Βασιλείου Κοντέλη μπήκε στη βιοπάλη από πολύ μικρός. Η οξυδέρκεια και η αντίληψή του γρήγορα τον οδήγησαν στην τέχνη του μάστορα χτίστη και όχι του απλού εργάτη. Ποτέ όμως δεν έπαψε να ασχολείται με κάθε τι που του τύχαινε σαν δουλειά μια και ήταν πάρα πολύ εργατικός και «προκομένος». Αλλά τα χρόνια δύσκολα,οι καιροί πονηροί και το μεροκάματο μικρό και η οικογένεια που δημιούργησε είχε απαιτήσεις απλές και στο κύκλο του βιοπο-ρισμού.

Το 1940 τον βρίσκουμε στην Αλβανία στον Ελληνοιταλικό πόλεμο μαζί με

παρα πολλούς συγχωριανούς του με τους οποίους είχε πάντα να μας λέει και

χαρακτηριστικές διηγήσεις για όλα όσα πέρασαν στο μέτωπο. Στην οπισθοχώρηση μέχρι να γυρίσουν πίσω στο χωριό διανύοντας αρκετά χιλιόμετρα με τα πόδια,μέχρι να βρεθούν στον Πειραιά στο κέντρο όπου με τα διάφορα σαπιοκάραβα επέστρεψαν -και πάλι καλά- γιατί άλλοι έμειναν για πάντα εκεί εκτελώντας το χρέος τους για την πατρίδα.

Παντρεύτηκε την Ζαχαρώ Ευστρατίου Παντελέλη το 1945.

Μετά τον πόλεμο Κατοχή πείνα δυστυχία μεγάλη μας προέκυψε και ο εμφύλιος που το τέλος του βρήκε τη μισή Ελλάδα καταστραμένη. Σ' αυτή την ανοικοδόμηση σαν αρχιμάστορας χτίστης πήρε μέρος ταξιδεύοντας για τις ανάγκες της οικογένειας στη Μακεδονία στα Ν.Κερδύλια -που είχαν καταστρεψει οι Γερμανοί- μαζί με άλλους μαστόρους γενικά χτίστες,ξυλουργούς κ.α.

Όταν γύρισε πίσω στο χωριό η οικογένεια τετραμελής οι δουλειές λίγες αναγκαζόταν να πηγαίνει και σε άλλα χωριά Ακράσι, Αμπελικό είχε σε κάθε σπίτι βάλει την ατομική του σφραγίδα τέχνης μαστοριάς και αισθητικής.

Δούλευε την πέτρα στη λεγόμενη τεχνοτροπία του μωσαϊκού.Οι πέτρες διαλεγόντουσαν, μία μία-μαλακές και ευκολοδούλευτες έφτιαχνε το πρόσωπο και μετά τις γώνιαζε πότε σε εξάγωνο σχήμα ή οχτάγωνο και τις προσάρμοζε με τέτοια ευστοχία και ακρίβεια,ούτως ώστε το τελικό σχήμα έμοιαζε παρα πολύ με μια τεράστια κηρήθρα της μέλισσας. Αξιοσημείωτο είναι ότι μπορούσες να τις ξαναβάλεις στη θέση τους τέτοια ακρίβεια είχαν στις διαστάσεις . Στα 1959-1960 δούλεψε και στην ανοικοδόμηση του λιμανιού του Πλωμαρίου δυό χρόνια αρχιμάστορας τη πέτρα μαρμαρόπετρα άσπρη και γερανιά-δύσκολη πέτρα σκληρή και το πελέκημα κοπιαστικό. Γνώριζε την κάθε πέτρα πώς να την δουλεύει,ήξερε πώς σπάζει και πώς πελεκιέται.

Ενδεικτικά πρέπει να αναφέρουμε και μερικά άλλα έργα μνημειακά πλέον στα οποία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ανέλαβε και αποπεράτωσε εκ θεμελίων βάσει σχεδίου το γεφύρι της κάτω Μηχανής,όταν μετά την πλημμύρα του 1958 κατεστράφει ολοσχερώς το παλιό-τοξωτό χτιστό με καμάρες γεφύρι του κεντρικού δρόμου στη κάτω μηχανή. Στις παρακάτω φωτογραφίες παρουσιάζονται μερικά από τα κτίσματα και τα σχετικά εργαλεία του όπως αυτά διασώθηκαν.

Στα χρόνια της μετανάστευσης στη δεκαετία του 60 τα τρία από τα παιδιά του,έφυγαν για καλύτερη ζωή στην Αυστραλία,ενώ το στερνοπαίδι τέταρτο στη

σειρά έμεινε εδώ να σπουδάσει και να βρεί κι' αυτός το δρόμο του, προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως Γραμματέας στην Κοινότητά μας και στις Κοινότητες Ακρασίου και Αμπελικού για 25 και πλέον χρόνια. Η μεγάλη του λαχτάρα ήταν να τα περιμένει να γυρίσουν νοικοκυραίοι και τακτοποιημένοι οικονομικά,πράγμα το οποίο έγινε μεν-αλλά δυστυχώς γι' αυτόν χωρίς να γευτεί τη γλυκειά μέρα της επιστροφής των.

Αρρώστησε και πέθανε πρόωρα χωρίς να χαρεί τα παιδιά του στις όμορφες μέρες στην ευτυχία τους και τη χαρά τους. Δυστυχώς ο θάνατος,είχε άλλα σχέδια γι' αυτόν.

Ας είναι αναπαυμένος όπου κι αν βρίσκεται,να ξέρει πως όλοι τον θυμόμαστε συνέχεια θαυμάζοντας τον ίδιο μέσα από το καταπληκτικό έργο που άφησε.

Νεοχώρι 4-4-2008

Παναγιώτης Κοντέλης

Γραμματέας Δήμου Πλωμαρίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Νεοχωρίου

Φωτογραφικό υλικό